‘Ik moet wel aan jou wennen.’ Daar stond ik dan, 27 jaar oud. Ik had net een presentatie gegeven, en dit was de feedback. Met veel moeite drong ik de tranen achter mijn ogen terug. De gedachten buitelden door mijn hoofd en mijn gevoelens gingen de strijd met elkaar aan. Het gevolg: Ik zei niets en liet mijn beoordelaar doorgaan met zijn verhaal. Overtuigd dat ik, zoals altijd, weer eens wartaal had uitgeslagen.
Al rond mijn 8e levensjaar werd ik me ervan bewust dat ik anders was dan mijn leeftijdsgenootjes, dat ik anders dacht en ook op een andere manier communiceerde. En in mijn hoofd creëerde ik de meest fantastische verhalen. In de vierde klas leverde mij dat nog tienen op voor mijn opstellen. Hoe ouder ik werd, hoe minder het echter werd gewaardeerd: De tienen werden vijven, met de opmerking dat die verhalen niet echt realistisch waren…
Jong als ik was snapte ik helemaal niet dat ik de sfeer in de klas of de stemming van een volwassene sterk aanvoelde en al die emoties die mij overspoelden dus niet per se van mij waren. Als een volwassene chagrijnig was en deed alsof er niets aan de hand was, dan raakte ik in de war. Hoe kon ik dan op de vraag: ‘Hoe gaat het met je?’ een standaard ‘goed’ antwoorden?
Ik ging steeds meer aan mezelf twijfelen en voelde me dom. Maar ik bedacht wel een heel slimme, effectieve strategie: Ik hield mijn fantasie voor mij, duwde al die overweldigende emoties weg en dook in de fantasiewereld van mijn boeken. En dat werkte heel lang heel goed. Totdat ik aan het begin van mijn werkend leven een burn-out kreeg dankzij jarenlang mezelf aanpassen en veroordelen.
In therapie ontdekte ik dat ik zo in mijn hoofd zat dat ik mijn lijf vergeten was. Lichaamsgerichte oefeningen en mediatie waren het devies, en ik vond het in eerste instantie vreselijk. Met kramp in mijn hele lijf probeerde ik dan alle ongemakkelijke gevoelens weg te wiebelen. Ik was nou eenmaal beter in doorgaan dan in verstillen.
Gelukkig ontdekte ik al snel dat het ook rust gaf. En het grote omslagpunt kwam toen ik leerde dat ik niet perfect hoefde te zijn en zowel de goede als minder goede, de lichte en donkere eigenschappen van mezelf mocht omarmen.
Maar het aller aller belangrijkste was dat ik inzag dat ik niet gek, zwak of dom, maar een hoogsensitief en -begaafd creatief warhoofd ben. En dat dit geen obstakel maar juist een geweldige eigenschap is.
Ik ben nu een sterke vrouw en luister naar mijn intuïtie. Ik ken mijn ‘bijsluiter’ van voor naar achter en weet precies wanneer ik kan pieken en wanneer ik even afstand en rust moet nemen.
Bovendien gebruik ik bij alles wat ik doe mijn creatieve brein, en ik weet hoeveel meerwaarde dit heeft. En als ik dan weer eens mijn sleutels of telefoon kwijt ben of halverwege een zin de draad kwijtraak, dan haal ik mijn schouders op.
Herkenbaar voor je? Dan ben jij vast -net als ik- zo’n hoogsensitieve, creatief denkende persoon.
Ik gun het jou ook dat je jezelf echt leert kennen en waarderen. Dat je je creatieve denken en het intensieve voelen gaat zien als kwaliteit in plaats van obstakel. Dat je jezelf leert kennen. Want, wat maakt jou bijzonder? Wat is het dat jou jou maakt?
En ik gun jou dat je erachter komt wat jouw levensdoel is.
Neem daarom vooral contact met mij op voor een kennismaking om te kijken of onze breinen een klik hebben en wat ik voor je kan betekenen als coachende psycholoog.
Psycholoog – Registercounsellor ABvC®
Ik studeerde arbeids- en organisatiepsychologie aan Tilburg University (toen nog Katholieke universiteit Brabant). Als snel na mijn studie psychologie zocht ik naar andere vormen om mensen te begeleiden. Zo kwam ik uit bij counselling. Ik deed de jaaropleiding creatieve loopbaancounselling van Alien Verhoef en de jaaropleiding kunstzinnige counselling, beiden bij SPSO – academie integrale menswetenschappen.
Met deze opleidingen ben ik professioneel opgeleid en heb ik me geregistreerd als Registercounsellor ABvC®. Lees hier meer informatie hierover.