‘Hij wil zichzelf kunnen zijn,’ zei een moeder van een hoogbegaafde jongen. We waren in gesprek over haar zoon die ik begeleid. ‘Het raakt me’, vertelde ze me, ‘omdat ik dat vroeger zelf ook niet altijd kon. Het zet me aan het denken over de invloed die dit op hem zou kunnen hebben.’
Deze moeder realiseerde zich tijdens ons gesprek hoe haar eigen ervaringen doorwerkten op die van haar zoon. Door haar eigen gevoelens onder ogen te zien, kon ze niet alleen voor zichzelf veel oplossen, maar ook voor haar zoon!
Hierdoor krijgt hij alle ruimte om met zijn eigen uitdagingen om te gaan, groot of klein.

Wat ik vaak zie in mijn werk, is dat ouders – en vooral moeders – zichzelf opzij schuiven. Ze zijn volledig gefocust op de hulp voor hun kind, terwijl ze zelf pas aan de beurt zijn zodra het probleem van hun kind is opgelost. Maar zo werkt het niet altijd.
Hoogbegaafde kinderen kunnen worstelen met uitdagingen zoals angst, depressie of schooltrauma, wat ze kwetsbaar maakt. Wist je dat deze kinderen vaak de emoties en zorgen van hun omgeving spiegelen?
Hooggevoeligheid en intensiteit zorgen ervoor dat zij de spanningen om hen heen sneller oppikken, vaak zonder dat ze het zelf doorhebben. Als ouders worstelen met hun eigen stress, faalangst of onopgeloste trauma’s, kan dit direct invloed hebben op hun kind. Hun gedrag houdt ouders vaak een spiegel voor.
Het is belangrijk om open te staan voor deze emoties en aandacht te geven aan je eigen kwetsbaarheden. Soms kan het zelfs enorm helpend zijn om als ouder eerst je eigen stress of trauma’s een plekje te geven. Dit geeft lucht, niet alleen voor jezelf maar ook voor je kind.
Lukt het jou om aan jezelf te denken?